Ένας άνθρωπος αισθάνεται ότι είναι ένας άνεμος που φυσάει ελεύθερα προς όλες τις κατευθύνσεις στην ευχαρίστησή του, αλλά πρώτα η μητέρα, τότε η άλλη. Και ο άνθρωπος αντιστέκεται, ανεβαίνει, πυροβολεί Farmakeiogreece επιπλέει δυνατά την πόρτα, ώστε να νοιάζεται για συγνώμη ή πηγαίνει να ψάξει για έναν νέο πιλότο στην καταιγίδα, ικανή να διορθώσει την καταιγίδα, επειδή τουλάχιστον “δεν υπάρχει γυναίκα, δεν δάκρυα”, Αλλά ποιος χρειάζεται μια τέτοια ύπαρξη “χωρίς έμπνευση, χωρίς δάκρυα, άψυχο”;